ترجمه مقاله آی پی(IP)

دسته بندي : فنی و مهندسی » کامپیوتر و IT
ترجمه مقاله آي پي(IP) در 30 صفحه ورد قابل ويرايش

فن آوري (تكنولوژي)

اين بخش، جنبه ها (جهت‌ها) فن آورانه و فني، TCP,IP‌وابسته به پروتكل و همچنين محيط، كار كردن و موثر بودن پروتكل را تعريف مي‌كند، زيرا كانون (مركز) اصلي اين مدرك (پروتكل) فرستادن به راه (مسير)‌معيني مي‌باشد(عملكرد رده 3)، بحث و گفتگو (پروتكل رده 4)TCP تا اندازه‌اي مختصر است.

TCP

TCP، يك پروتكل حامل (حمل كننده) همسازي اتصال مي‌باشد، كه يافته ها (داده‌ها) را مانند زنجيره (جريان) سازمان نيافته بايت، منتقل مي‌كند.

با استفاده كردن از اعداد زنجيره‌وار (متوالي) و پيام‌هاي تصديق شده، (تصديق پيام‌ها)، TCP مي‌تواند، انتقال گره (بند) را همراه با تحويل داده‌ها، در مورد انتقال دادن بسته كوچك به پايانه گره (بند) فراهم كند.

جايي كه (پايانه‌اي) كه داده‌ها (يافته‌ها)، در انتقال دادن از منشا به پايانه، گم شده باشند، در اين حالت، TCP ‌ مي‌تواند داده‌ها (يافته‌ها) را دوباره انتقال داده، آن هم تا موقعي كه زمان درست، دلخواه، به دست آمده باشد يا، تا موقعي كه تحويل دادن موفقيت آميز، حاصل شده باشد. TCP همچنين، مي‌تواند پيام‌ها مكرر را تشخيص داده و آنها را به صورت درست و شايسته رها كند. اگر كامپيوتر انتقال دهنده، خيلي سريع، يافته‌ها (داده‌ها) را به كامپيوتر گيرنده، منتقل كند، TCP مي‌تواند مكانيسم (نظام) مهار كردن جريان را به كار گرفته، و داده‌ها (يافته‌ها) را به آهستگي منتقل كند.

TCP همچنين مي‌تواند تحويل داده‌ها را به لايه (رده) فوقاني، انتقال داده و از كاربرد آنها محافظت كند.













شكل1- نسبت (پيوند) مجموعه پروتكل اينترنت به نمونه به خصوص از مرجع (نشان) OSI نشان داده شده است.

نمونه خاص مرجع= OSI

IP، لايه (رده) 3 اصلي و بنيادي پروتكل در مجموعه اينترنت است.

علاوه بر انتقال ميزان كار اينترنت، IP همچنين گزارش دادن خطا، و فروپاشي و مونتاژ دوباره، قسمت‌هاي داده‌ها را مهيا مي‌كند، اين قسمت از داده‌ها، به نام نگاره (نوشتن)، داده‌ها، مي‌باشد، كه براي انتقال طي (در خلال) شبكه كامپيوتر طبق، اندازه متفاوت حداكثر تا اندازه حداقل مي‌باشد. IP نشان دهنده مركز (اصل) مجموعه پروتكل اينترنت است.

نشاني دادن IP‌به طور جهاني فوق العاده مي‌باشد، تعيين كردن (نسبت دادن) اعداد 32- بيت توسط مركز اطلاعات (داده‌هاي) شبكه كامپيوتري است. نشاني دادن IP، به طور فوق‌العاده جهاني، شبكه كامپيوتر، را در هر جا از جهان براي ارتباط داشتن با يكديگر، مجاز شناخته است.

نشاني دادن IP به طور جهاني، فوق العاده به سه قسمت تقسيم شده است قسمت اول، به نشاني دادن شبكه كامپيوتر اختصاص دارد.

قسمت دوم، به نشاني دادن به جز نتيجه نهايي (پيامد) اختصاص دارد و قسمت سوم IP، به نشاني دادن، براي اجرا برنامه كامپيوتر اختصاص دارد.

و قسمت سوم IP به نشاني دادن براي اجراي برنامه كامپيوتر اختصاص دارد. نشاني دادن IP از سه (3) رده بندي متفاوت، شبكه كامپيوتر حمايت مي‌كند. رده بندي A ‌شبكه كامپيوتر عمدتا، براي استفاده كردن در تعداد معدودي، براي كامپيوترهاي بسيار بزرگ، در نظر گرفته شده است. زيرا آنها فقط 8 (هشت) بيت براي نشاني دادن وسعت (زمينه) كامپيوتر، پيش بيني مي‌كنند. رده بندي B شبكه كامپيوتري به 16- بيت اختصاص دارد. و رده بندي C، شبكه كامپيوتري به 24- بيت براي وسعت كامپيوتر نشاني داده شده، اختصاص داده. رده بندي C شبكه فقط 8- بيت را براي وسعت اجرا برنامه كامپيوتر پيش بيني مي‌كند، به هر حال، تعداد اجرا برنامه در هر شبكه كامپيوتري مي‌تواند يك عامل محدود كننده باشد. در همه رده‌‌بندي‌هاي شبكه كامپيوتري (A,Bو C) اكثر بيت‌هاي چپ، نشان دهنده، نوع شبكه كامپيوتر است.




شكل 5- تصوير ساختار (طرح) اينترنت

E=سيستم خودمختار يا E=پروتكل راهگاه خارجي (پروتكل بيروني)

I=مسير پروتكل داخلي

استفاده كردن از مسير معين پروتكل، همراه باIP‌ از نوع متحرك و پويا مي‌باشند. مسير معين پويا براي محاسبه كردن مسيرها، به نرم افزار براي نقشه راه احتياج دارد. درمسير معين پويا، الگوريتم، تغييرات در شبكه كامپيوتر را قبول كرده، و به صورت خودكار، بهترين مسير را، انتخاب مي‌كند. برخلاف آنچه كه درباره مسير معين پويا گفته شد مسير معين ثابت (ناپويا) فقط، نيازمند، جايگزين شدن مطابق با مجري (اداره كننده) شبكه كامپيوتر است. و تا موقعي كه مجري (اداره كننده) شبكه كامپيوتري، مسيرهاي معين ناپويا و ثابت را تغيير ندهد، آنها تغيير نخواهند يافت.

فهرست خلاصه IP، متشكل شده از پايانه نشاني دادن/ نزديك به دو جهش ناچيز، مي‌باشد. در نمونه (مثال) فهرست خلاصه مسير نشان داده در شكل 6، اولين ورودي، به آن گونه تفسير و معني شده است كه «براي به دست آوردن شبكه كامپيوتري 34.1.0.0 (جز نتيجه نهايي 1 در شبكه كامپيوتر 34)، مي باشد، دومين توقف (توقف بعدي) در بند نشاني دادن 54.342.23.12‌ موجود است.

همانطور كه ما مشاهده كرديم مسير معين IP پخش شدن نگاره (نوشتن) داده‌ها از طريق كار اينترنتي، دريك جهش مسير پي در پي و در يك زمان است. مسير كامل در ابتدا سفر شناخته نشده است.

در عوض، در هر توقف، مسير جهش بعدي توسط، همانند بودن (كردن) پايانه نشاني داده در درون نگاره داده‌ها (نوشتن اطلاعات)، مطابق با ورودي داخل فهرست خلاصه مربوط به بند (گز)، مسير معين متداول، معين شده است. هر يك از پيچيدگي‌ (هاي) مربوط به بند (گره) در شيوه (روش) مسير معين، متشكل شده از بسته‌هاي كوچك جديد است كه فقط بر اساس داده‌ها (اطلاعات) اينترنت است. IP‌براي بازگشت دادن گزارش خطا (اشتباه)به طرف منشا، آن هم تا موقعي كه ناهمساني و نابهنجاري مسير معين، رخ داده باشد، پيش بيني نشده است. اين كار(وظيفه) به پروتكل اينترنت ديگر، واگذار مي‌شود. يعني به پروتكل اداره كردن (مهار كردن)پيام اينترنت (ICMP) واگذار مي گردد.

ICMP (پروتكل اداره كردن پيام اينترنت) است كه عملكرد تعدادي از كارها (وظايف) درون يك شبكه، كار اينترنتي IP‌ مي‌باشد.

علاوه بر دليل اصلي، به وجود آمدن ICMP‌(بازگشت دادن، گزارش به علت فقدان مسير معين به منشا)، علت اصلي وجود آن است، ICMP‌يك شيوه (روش) براي سنجيدن قابليت دست يافتن به بند (گره) در طرف مقابل اينترنت مي‌باشد (منعكس كردن ICMP و عملكرد متقابل پيام‌ها) است، يك شيوه براي افزايش دادن بازده، مسير معين (ICMP براي دوباره جهت دادن به پيام‌ها)، است يك شيوه براي آگاهي به منشا، راجع به آنكه، نگاره داده‌ها، زمان اختصاص داده، به خود را براي وجود داشتن در درون اينترنت، افزايش داده است (ICMP ، افزايش دادن زمان بندي پيام)، و همچنين ICMP‌براي افزايش دادن زمان بندي پيام‌هاي ديگر هم مفيد است، در مجموع، آنكه، ICMP، يك قسمت جدايي ناپذير (جدا نشدني) از به كار گيري IP‌مي‌باشد، مخصوصا، آنهايي كه در مسيرهاي پي در پي، جريان دارند.





This section describes technical aspects of TCP, IP, related protocols, and the environments in which these protocols operate. Because the primary focus of this document is routing (a layer 3 function), the discussion of TCP (a layer 4 protocol) will be relatively brief.


TCP

TCP is a connection-oriented transport protocol that sends data as an unstructured stream of bytes. By using sequence numbers and acknowledgment messages, TCP can provide a sending node with delivery information about packets transmitted to a destination node. Where data has been lost in transit from source to destination, TCP can retransmit the data until either a timeout condition is reached or until successful delivery has been achieved. TCP can also recognize duplicate messages and will discard them appropriately. If the sending computer is transmitting too fast for the receiving computer, TCP can employ flow control mechanisms to slow data transfer. TCP can also communicate delivery information to the upper-layer protocols and applications it supports.

Figure 1. Relationship of the Internet Protocol Suite to the OSI Reference Model


IP

IP is the primary layer 3 protocol in the Internet suite. In addition to internetwork routing, IP provides error reporting and fragmentation and reassembly of information units called datagrams for transmission over networks with different maximum data unit sizes. IP represents the heart of the Internet protocol suite.

IP addresses are globally unique, 32-bit numbers assigned by the Network Information Center. Globally unique addresses permit IP networks anywhere in the world to communicate with each other.

An IP address is divided into three parts. The first part designates the network address, the second part designates the subnet address, and the third part designates the host address.

IP addressing supports three different network classes. Class A networks are intended mainly for use with a few very large networks, because they provide only 8 bits for the network address field. Class B networks allocate 16 bits, and Class C networks allocate 24 bits for the network address field. Class C networks only provide 8 bits for the host field, however, so the number of hosts per network may be a limiting factor. In all three cases, the leftmost bit(s) indicate the network class. IP addresses are written in dotted decimal format; for example, 34.0.0.1. Figure 2 shows the address formats for Class A, B, and C IP networks.

Figure 2.

IP networks also can be divided into smaller units called subnetworks or "subnets." Subnets provide extra flexibility for the network administrator. For example, assume that a network has been assigned a Class A address and all the nodes on the network use a Class A address. Further assume that the dotted decimal representation of this network's address is 34.0.0.0. (All zeros in the host field of an address specify the entire network.) The administrator can subdivide the network using subnetting. This is done by "borrowing" bits from the host portion of the address and using them as a subnet field, as depicted in Figure 3.

Figure 3.

If the network administrator has chosen to use 8 bits of subnetting, the second octet of a Class A IP address provides the subnet number. In our example, address 34.1.0.0 refers to network 34, subnet 1; address 34.2.0.0 refers to network 34, subnet 2, and so on.

The number of bits that can be borrowed for the subnet address varies. To specify how many bits are used and where they are located in the host field, IP provides subnet masks. Subnet masks use the same format and representation technique as IP addresses. Subnet masks have ones in all bits except those that specify the host field. For example, the subnet mask that specifies 8 bits of subnetting for Class A address 34.0.0.0 is 255.255.0.0. The subnet mask that specifies 16 bits of subnetting for Class A address 34.0.0.0 is 255.255.255.0. Both of these subnet masks are pictured in Figure 4. Subnet masks can be passed through a network on demand so that new nodes can learn how many bits of subnetting are being used on their network.

Figure 4.

Traditionally, all subnets of the same network number used the same subnet mask. In other words, a network manager would choose an eight-bit mask for all subnets in the network. This strategy is easy to manage for both network administrators and routing protocols. However, this practice wastes address space in some networks. Some subnets have many hosts and some have only a few, but each consumes an entire subnet number. Serial lines are the most extreme example, because each has only two hosts that can be connected via a serial line subnet.

As IP subnets have grown, administrators have looked for ways to use their address space more efficiently. One of the techniques that has resulted is called Variable Length Subnet Masks (VLSM). With VLSM, a network administrator can use a long mask on networks with few hosts and a short mask on subnets with many hosts. However, this technique is more complex than making them all one size, and addresses must be assigned carefully.